Piszczałka wielkopostna należy do rodziny instrumentów alikwotowych. U górali był to jedyny instrument, na którym można było grać w okresie Wielkiego Postu. Nie posiada otworów bocznych. Wysokość dźwięku zależy od siły zadęcia, a poszczególne tony uzyskuje się otwierając / przytykając dolny otwór instrumentu. Można na niej zagrać proste melodie w skali lidyjskiej. Tonacja zależy od długości – im piszczałka dłuższa, tym niższa tonacja: D to ok. 57cm, H – ok. 68cm. Dłuższe instrumenty wymagają wprowadzenia dodatkowego elementu z ustnikiem – to tzw. piszczały sałasznikowe.
Dziewczyny do wzięcia.
Nowe życie starej fujary.
Helena, 57. Lubi kwiaty, dobrą muzykę i wieczory przy świecach.
Ładnie pachnie. Aktualnie przebywa w Kanadzie.
Zaś oto Benkowy kij. Gadajom mu Jano, bo taki mo głupie miano. Gro w D.
Poharatany i niekorowany jako i tyn, co go strugoł.
Benek. Ma 58 w porywach do 68cm, gra w D.
Wikta. C, 64cm
Bosorecka. D, 57cm
“Bodejze cie kany!” – piszczała dla prawdziwego mężczyzny. Ma 68cm długości. Gra w H.
Bygil (od kota) – piszczałka wielkopostna C – 60cm
Piszczałka D w Składzie Niearchaicznym gra tak:
